Φόρεμα Απάνεμα, Κήπος Ανοιχτός”

Στα πλαίσια του Κοινωνώ The Tinos Gathering, η ιστορική Βιοτεχική Σχολή Τήνου φιλοξενεί την εικαστική έκθεση με τίτλο “φόρεμα απάνεμα, κήπος ανοιχτός”, των εικαστικών Χρήστος Αρτέμης και Βιβή Κασαρά.

Ο εμβληματικός χώρος της σχολής, ιδρυθείς το 1898 και μην έχοντας κλείσει ποτέ τις πόρτες του, φυλάσσει στο εσωτερικό του τα τεκμήρια μιας τέχνης βαθειάς, πολυσήμαντης, πολύωρης και κοπιώδους. Τα υλικά και εργαλεία της υφαντικής, τόσο στην αίθουσα των αργαλειών, όσο και στον χώρο του μουσείου, επιτρέπουν στον επισκέπτη να τα περιεργαστεί, να φανταστεί την περιστροφική κίνηση και τον ρυθμό, την επανάληψη, τον χρόνο.

Η χρονική απόσταση που αισθάνεται ένας σύγχρονος επισκέπτης, λόγω της έλλειψης πλέον του βιώματος της παρουσίας και άσκησης μιας τέτοιας τέχνης, μειώνεται όταν αισθανθεί την καθαρότητα του χώρου: άγνωστοι και ξένοι στο σύγχρονο μάτι οι μηχανισμοί, παρά τη συνθετότητά τους, είναι έκδηλοι. Κρατάνε από τη μαγεία και τη γοητεία του άγνωστου και του πρωτογενούς. Προκαλούν μια εκ νέου ανάγνωσή τους, που υπερβαίνει τελικά το βίωμα και αναδύεται από τα απτά υλικά του χώρου, τις λειτουργίες, το ανασκάλεμα παθών, αισθήσεων και διαδικασιών που μεταμφιέστηκαν από τη σύγχρονη καθημερινότητα ως παρωχημένες και περιττές, ενώ ενέχουν σαν δομικό στοιχείο τη συλλογικότητα, διεκδικούν χρόνο, απαιτούν τον ζήλο και τον πόθο.

Αυτή η συναρμογή σπάνιων αντικειμένων, θαμμένων λειτουργιών, επεξεργασιών και αισθημάτων στους χώρους της σχολής είναι κάτι το τόσο χαρακτηρισμένο και τοποθετημένο τόσο εκτός της τρέχουσας εποχής ώστε να φαντάζει τετελεσμένο και να καταλήγει άχρονο και πανταχού παρόν. Αυτό ακριβώς το άχρονο συγκεκριμένο στοιχείο γίνεται σημείο αναφοράς όχι της πραγματικότητας, αλλά κάτι που επιβιώνει και ξυπνά στο φαντασιακό μας, ως σημείο επαφής με το εκεί άχρονο, αισθαντικό στοιχείο.

Μια τέτοια εντύπωση σηματοδοτεί την έναρξη για τα έργα της παρούσης έκθεσης. Έργα ονειρικά, ψευδαισθησιακά πλαισιώνουν τους τοίχους ή ανοίγουν παράθυρα προς μια παραμυθική αφήγηση που ενσωματώνει τον χώρο σαν αίσθηση και τον χρόνο σαν παγωμένο. Πρόκειται για έναν αναχρονισμό που δεν κινείται απλώς στην κλίμακα του παρόντος-παρελθόντος, αλλά και σε μια τεμνόμενη αυτής κλίμακα, που ανοίγει το φάσμα του πραγματικού-πλασματικού.

Επιμέλεια έκθεσης

Χρήστου Αρτέμη, Βιβής Κασαρά.